Onze voeten hebben een zware last te dragen tot soms wel 3 x ons lichaamsgewicht. Verder zijn het belangrijke lichaamsonderdelen voor het goed kunnen verplaatsen en bewegen.
Helaas kunnen er klachten aan de voeten ontstaan (soms al op jonge leeftijd ) die, wanneer dit niet adequaat wordt behandeld, in de loop van jaren kunnen verergeren en de functie van de voeten zelfs kunnen aantasten:
Andere klachten aan de voeten geven misschien geen problemen voor de functie van de voet maar geven wel irritatie aan de voet of geeft een cosmetisch probleem: Hieronder vindt u meer informatie over een aantal voetproblemen die u wel eens tegen zou kunnen komen en wat eraan te doen is.Het gaat om een nagel waarbij de rand of de punt van de nagel in de nagelwal naast de nagel drukt en pijnklachten geeft. Daarbij kan zich in de nagelplooi eelt of een likdoorn vormen. Er heeft zich echter nog geen wondje gevormd. We spreken dan van een ingroeiende nagel en deze fase is, als er geen behandeling volgt, een inleiding tot een echt ingegroeide nagel. Meestal treedt het probleem op bij de grote teen.
Bij de volgende fase dringt de nagelpunt in de huid en kan daarbij veel pijn en een uitgebreide ontsteking veroorzaken. In dit stadium spreken we van een ingegroeide nagel. Voor behandeling hiervan moet men zich tot een arts wenden. Zonder behandeling kan er rood, week weefsel ontstaan ( wild vlees) en de nagel kan door de ontsteking loslaten.
Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen. De meest voorkomende oorzaak is het verkeerd knippen van de nagels. De nagels worden te kort geknipt en de hoekjes van de nagels worden verwijderd. Als de nagel dan weer gaat groeien, zal hij in de huid gaan drukken. De huid wil zich beschermen en vormt in eerste instantie eelt dat door voortdurende druk weer kan leiden tot een likdoorn in de nagelwal. Als de nagel uiteindelijk de huid heeft doorboord zal het lichaam in verweer komen en kan er een infectie ontstaan.
De nagel kan ook ingroeien door het schoeisel. Bijvoorbeeld doordat de neus van de schoen te weinig ruimte biedt en de huid naast de nagel over de nagel zelf heen duwt.
Soms is de vorm van de nagel de oorzaak. De nagel is in de hoogte bol van vorm waardoor de kans op ingroeien toeneemt. Een platte nagel groeit minder snel in.
Een klap of stoot op de nagel kan er ook voor zorgen dat de nagel ingroeit.
Een ingroeiende nagel kan over het algemeen goed door een pedicure behandeld worden.
Hierbij wordt het eelt uit de nagelplooi verwijderd, de zijkant van de nagel glad gefreesd, en de nagel drukvrij gelegd. Een ingegroeide en ontstoken nagel moet in eerste instantie door een arts behandeld worden.
Daarna kan ik de nagel begeleiden in zijn groei zodat de kans op opnieuw ingroeien kleiner wordt.
Het is daarom raadzaam uw voeten regelmatig te laten verzorgen.
De schimmel die een kalknagel veroorzaakt, is dezelfde als die van zwemmerseczeem. In openbare ruimtes zoals zwembad, sauna e.d. komen sporen van de schimmel veel voor. Bij een afgenomen weerstand of een wondje kan de schimmel toeslaan. Draag daarom altijd badslippers in openbare ruimtes!
Vochtige voeten als gevolg van slecht afdrogen of transpiratie, vormen en prettige omgeving voor de schimmel. Het dragen van knellende, niet ademende schoenen en nylon sokken moet daarom zoveel mogelijk vermeden worden.
Alle aangetaste delen van de nagel worden machinaal zover mogelijk verwijderd met behulp van een diamantfrees.
De nagel wordt hierdoor dunner en gladder en ziet dit er een stuk schoner uit.
Deze behandeling moet regelmatig worden herhaald zolang de zieke delen van de nagel niet volledig zijn uitgegroeid.
De behandeling is pijnloos en zorgt ervoor dat de schimmeldodende producten beter hun werk kunnen doen.
Bij de behandeling van een kalknagel /schimmelnagel is uw inzet doorslaggevend.
De droge schilfertjes en de ingedroogde blaasjes worden machinaal weggeslepen met een eeltfreesje.
Deze behandeling is pijnloos.
Hiermee wordt een deel van de schimmel verwijderd.
Bovendien kan de schimmeldodende crème, tinctuur of spray sneller inwerken op de huid.
Een wrat is een goedaardige woekering van de huid. Voetwratten zitten meestal op de hiel of de bal van de voet en zijn plat door de druk tijdens staan en lopen. In de wrat groeien bloedvaatjes en adertjes mee die gemakkelijk kunnen gaan bloeden.
Voetwratten komen vaak voor bij kinderen en jongvolwassenen. Er zijn twee types voetwratten: de mozaiekwrat en de doornwrat. Mozaiekwratten breiden zich oppervlakkig uit, doornwratten groeien in de diepte en zijn doorgaans pijnlijk.
Ze zijn vaak met een laagje eelt bedekt en lijken daardoor nogal eens op een likdoorn. Je kunt ze eenvoudig uit elkaar houden door er op te drukken: de wrat geeft pijn bij zijwaartse druk (knijpen) en de likdoorn bij druk van boven.
Wratten worden veroorzaakt door een virusinfectie en zijn daarom besmettelijk. In gemeenschappelijke ruimtes zoals sportzalen, zwembaden e.d. komt het virus veel voor. Besmetting kan voorkomen worden door het dragen van sportschoenen en badslippers.
De tijd die verloopt tussen een besmetting en het ontstaan van een wrat kan 3-6 maanden of zelfs langer duren. Er bestaan wel 30 soorten virussen die wratten veroorzaken, maar die verder onschuldig zijn.
Het afweersysteem van kinderen is vaak nog niet zo sterk als bij volwassenen. Kinderen hebben daarom eerder last van wratten.
Nadat de huisarts heeft vastgesteld dat het inderdaad om een voetwrat gaat, kan ik de wrat gaan behandelen met een chemische pakking. Deze behandeling is pijnloos.
De gezonde huid wordt afgeplakt en op de wrat komt salicylzalf. De zalf zorgt ervoor dat na een aantal dagen een deel van de wrat weggesneden kan worden. Om de wrat totaal te verwijderen zal de behandeling een aantal keren herhaald moeten worden.
Met de pakking op de wrat kunt u douchen, mits u er voor zorgt dat de pakking droog blijft!
Soms komt het voor dat de zalf gaat bijten. In dat geval verwijdert u de pakking en neemt u een voetbad met soda.
De bovenste laag dode huidcellen van de opperhuid wordt eelt genoemd. Eelt is een verdikking van de hoornlaag waardoor de huid op een natuurlijke manier wordt beschermd.
Eeltvorming is een normaal verschijnsel. Het komt voor op plaatsen die aan druk onderhevig zijn zoals de bal van de voet, de hiel of de tenen. De hoeveelheid eelt die gevormd wordt verschilt van persoon tot persoon. Wanneer de aanmaak van cellen in de onderste laag van de huid en het afsterven en afschilveren van de cellen in de bovenste laag niet in evenwicht is, ontstaat overmatige eeltvorming.
Overmatige eeltvorming is te herkennen aan de gele kleur die bij zeer dik eelt zelfs glazig kan zijn. Omdat eelt de neiging tot zwellen heeft kan er druk ontstaan op het onderliggende weefsel. Dit kan leiden tot pijn en een branderig gevoel.
Afhankelijk van de plaats kan het eelt zacht zijn door de aanwezigheid van transpiratie of talg, of hard en brokkelig zoals onder de hiel of de rand onder de grote teen.
Het komt ook voor dat eelt aan de bovenlaag hard en geel is terwijl het aan de onderlaag zacht en wit is. Dit komt voor op grote en hoge drukplaatsen die vaak al langer bestaan
Eelt ontstaat door druk, schuif, wrijving en draaiingkrachten op de voet. De druk komt van binnenuit (de botten) en van buitenaf (de grond onder de voet). De druk kan ontstaan door de stand van de voet of door het schoeisel.
Standafwijkingen van de voet of tenen kunnen overmatige eeltvorming veroorzaken. Door de verkeerde stand wordt de druk op een bepaalde plaats hoger dan normaal en wordt er extra eelt gevormd omdat de huid zich probeert te beschermen.
Schoeisel kan te ruim zijn, waardoor de voet gaat glijden of te smal waardoor er druk ontstaat.
Als dit op een heel klein gebied van de huid gebeurt, ontstaat er eelt dat naar binnen groeit. Dit noemen we een likdoorn ( zie ook likdoorn). Hard en brokkelig eelt ontstaat bij een erg droge huid. De huid verliest zijn elasticiteit en scheurt ( zie ook kloven).
Het eelt wordt verwijderd door middel van snijden en frezen. Dit is absoluut pijnloos, het gaat immers om dode huidcellen waar geen zenuwen in zitten.
Regelmatige behandeling helpt problemen als likdoorns en kloven te voorkomen.
De behandeling wordt afgesloten met het aanbrengen van een verzorgende crème. Deze houdt de huid zacht en soepel.
Het is aan te raden om dagelijks een crème aan te brengen op uw voeten.
Ik geef u graag advies over een voor u geschikte crème.
Een blaar is een ophoping van vocht tussen de lederhuid en de opperhuid. Een branderige rode huid is het eerste teken van het ontstaan van een blaar. Het is een reactie van de huid zelf om beschadiging van de onderliggende weefsels te voorkomen.
Er bestaan verschillende soorten blaren: de brandblaar, bloedblaar en de drukblaar. Hier wordt alleen de drukblaar behandeld.
Een drukblaar ontstaat door aanhoudende druk of wrijving op de huid. Mogelijke oorzaken zijn knellende schoenen of juist te ruime schoenen waardoor de voet gaat glijden, de naad van een sok, een kiezeltje of zand in de schoen.
Als de huid merkt dat er kans op beschadiging is, komt de huid in verweer. Wanneer de huid de tijd krijgt om te wennen aan de wrijving en druk, zal de huid reageren door zich wat te verharden en eelt vormen. Blijft de wrijvingsfactor en druk langer en heviger aanwezig dan zal de huid zich onmiddellijk willen beschermen en reageert met blaarvorming.
Een vochtige huid, door bijvoorbeeld transpiratie of langdurig contact met vocht, maakt de huid week. Een weke huid is gevoeliger voor blaarvorming.
Blaren die gesloten zijn kunnen beter niet behandeld worden.
Doordat de blaar intact is, blijft de huid onder de blaar vrij van bacteriën en is er geen kans op ontsteking. Bovendien versnelt het vocht in de blaar de wondgenezing. De blaar moet dan overigens wel op een plaats zitten waar u er geen directe last van geeft.
Is dit niet het geval, dan kan ik de blaar voor u doorprikken en weer steriel afdekken.
Als u geen tijd heeft om de blaar te laten genezen, kan ik de blaar ook drukvrij leggen of intapen.
Kloven zijn barsten of scheuren in de droge huid, in hard eelt of in een vochtige huid tussen de tenen.
Kloven kunnen behoorlijk diep en pijnlijk zijn en bovendien gaan ontsteken. In de droge huid zijn kloven meestal oppervlakkig. De eeltlaag lijkt dik maar is het niet. Dik eelt is geel van kleur. De barsten in hard en droog eelt vereisen behandeling door de pedicure. De randen van de kloof zijn hard maar onderin de kloof is de huid erg dun en kan gemakkelijk gaan bloeden. De scheuren komen het meeste voor op de rand van de hiel en soms onder de rand van de grote teen.
Tussen de tenen kunnen weke kloven ontstaan. Vaak gaan deze kloven gepaard met een schimmelinfectie (zie ook zwemmerseczeem).
Bij mensen met een droge huid ontstaan vaak kloven. Doordat de huid zijn elasticiteit verloren heeft zal de huid bij belasting niet meer kunnen buigen en dus barsten.
De oppervlakkige kloven doen zich meestal zomers voor als er veel op slippers gelopen wordt. De hiel steekt vaak over de rand van de slipper heen en raakt daardoor belast. Wanneer er zich overmatig eelt heeft gevormd wordt dat eelt door de droogte hard en brokkelig en ontstaan er diepe barsten. De weke kloven tussen de tenen ontstaan juist weer door een teveel aan vocht ( transpiratie). De huid raakt verweekt en beschadigt daardoor gemakkelijk.
Voor een voetschimmel is dit de ideale omgeving en het risico op besmetting is dan ook erg groot.
De behandeling is erop gericht om de elasticiteit van de huid te vergroten. Bij oppervlakkige kloven zal de droge huid machinaal weggefreesd worden. Bij diepe kloven wordt de dikke laag eelt verwijderd zodat de huid weer soepel meebuigt bij belasting. De harde randen van de kloof worden voorzichtig weg gesneden en gefreesd zodat de huid zich weer kan sluiten.
De pijn zal direct na de behandeling sterk verminderen of zelfs geheel verdwenen zijn. De weke kloven zullen, in geval van een schimmelinfectie, behandeld moeten worden met een schimmeldodend product. (zie ook zwemmerseczeem)
Over de oppervlakte van het lichaam zijn twee miljoen zweetkliertjes verdeeld en wel bijzonder rijkelijk op het voorhoofd, de handpalmen en de voetzolen. De kliertjes produceren vocht waarin afvalstoffen zitten en regelen onze lichaamstemperatuur.
We spreken van zweetvoeten als het gaat om een extreem verhoogde zweetuitscheiding van de voeten. De voeten zijn continue vochtig en vaak koud. Deze verschijnselen kunnen permanent optreden of tijdelijk.
Als de voeten ook een onaangename geur verspreiden kan het zijn dat het om een speciale vorm van overmatige transpiratie gaat. Het transpiratievocht op zich is geurloos. De typische onaangename geur ontstaat door de afbraak van hoorn en ontbinding van bacteriën.
De overmatige productie van transpiratie kan verschillende oorzaken hebben. Een stoornis in de stofwisseling of emotionele gebeurtenissen zijn daar voorbeelden van.
De oorzaak kan ook gezocht worden in de bekleding van de voeten zoals synthetische sokken of synthetische schoenen. Synthetische materialen absorberen en ademen niet, draag daarom katoenen of wollen sokken en bij voorkeur schoenen van leer.
Het hebben van zweetvoeten is niet alleen vervelend in sociaal opzicht.
Door de constante vochtigheid raakt de huid beschadigd en wordt gevoelig voor infecties zoals schimmels.
Regelmatig uw voeten laten verzorgen is daarom aan te bevelen.
Tevens kan ik u advies geven over verzorgingsprodukten die kunnen helpen bij de behandeling van zweetvoeten.
Een likdoorn (ook wel eksteroog of eeltpit genoemd) is eelt dat van buiten naar binnen groeit in een puntvorm. Het puntje drukt op zenuwen waardoor de likdoorn erg pijnlijk kan zijn. Een verwaarloosde likdoorn kan zelfs gaan ontsteken. De huid rondom de likdoorn is dan rood en gezwollen.
De likdoorn zelf is glasachtig geel en komt voor onder de voorvoet, op de tenen, tussen de tenen en zelfs onder nagel en in de nagelwal. Soms zitten er bruine stipjes midden in de likdoorn en kunnen er bloedvaatjes in bekneld zitten. Dit noemen we dan een vaatlikdoorn. Als er naast de bloedvaatjes ook nog zenuwuiteindjes in bekneld zitten, spreken we van een zenuw/vaatlikdoorn. Deze likdoorn kan zelfs 's nachts pijnlijk zijn.
Likdoorns ontstaan door druk en tegendruk. De huid wil zich beschermen en vormt eelt. Als de oorzaak niet wegenomen wordt, blijft zich eelt vormen en kan het eelt uiteindelijk naar binnengroeien zodat een likdoorn ontstaat.
Meestal is de schoen de oorzaak van een likdoorn. De schoen knelt, maar men koopt de schoenen toch omdat ze zo mooi zijn. Dat de tenen opgevouwen zitten neemt men dan voor lief. Ook kan er een onregelmatigheid aan de binnenkant van de schoen zitten of de schoen omsluit de voet niet goed waardoor de voet gaat glijden.
Daarnaast kan ook de bouw van de voet de oorzaak zijn. Een verkeerde stand van de voet bijvoorbeeld doorgezakte middenvoetsbeentjes of een hamerteenstand, vergroot de kans op een likdoorn.
Ik kan de likdoorn pijnloos verwijderen door middel van snijden en frezen. Als dit met regelmaat vakkundig gebeurt kan de likdoorn op den duur kleiner worden en zelfs verdwijnen, mits de oorzaak ook wordt opgeheven.
Een likdoorn waar zenuwtjes in bekneld zitten kan ook pijnloos verwijderd worden door met een chemische pakking te werken. De huid rondom de likdoorn wordt afgeplakt en op de likdoorn breng ik salicylzalf aan. Na een paar dagen kan de likdoorn verwijderd worden. Met de pakking kunt u douchen, als u er voor zorgt dat deze droog blijft.
Soms komt het voor dat de zalf gaat bijten. In dat geval verwijdert u de pakking en neemt u een voetbad met soda.
Met behulp van een soort gellak kunnen we het verder scheuren van de nagel beperken. Uiteindelijk kan het scheurtje er op deze wijze uitgroeien( mits de nagelwortel niet aangetast is, wat wij helaas niet kunnen zien aan de buiten zijde van de nagel)
Deze behandeling moet mogelijk een paar keer herhaald worden om de nagel zo goed mogelijk te laten herstellen.
De blauwe nagel ontstaat meestal door een trauma. Door een klap of stoot is het nagelbed beschadigd en is een bloeding ontstaan. De pijn wordt veroorzaakt doordat de nagel goed vastzit en het bloed de nagel omhoog drukt van het nagelbed. Wanneer het bloed gaat stollen, begint de nagel te verkleuren.
Een blauwe nagel komt ook vaak voor bij sporters. Voetballers, hardlopers en wandelaars hebben er regelmatig mee te maken. Te kleine of te krappe schoenen kunnen ervoor zorgen dat bij iedere stap die gezet wordt, de teennagel stoot tegen de schoen.
Zolang het bloed niet gestold is kan er een gaatje in de nagel geboord worden. Op deze manier kan het bloed onder de nagel weg. De pijn verdwijnt en de nagel blijft behouden.
Lukt dat niet, dan zal na een paar dagen de pijn afnemen. Onder de nagel ontstaat een nieuwe nagel. Daarbij kan de oude nagel gaan loslaten en bijvoorbeeld in de sok blijven haken. Om infecties en beschadigingen van het nagelbed te voorkomen wordt de oude nagel voorzichtig afgefreesd.